Chapther 001
Lief dagboek,
22 December 2004
Ik werd vanmorgen wakker en begreep niet hoe hij dood kon zijn. Waarom nou hij dood! Hij was gewoon één van mijn beste vriend. Als ik er nog aan denk.
Hoe hij voor mijn ogen dood ging. Wil ik zelf ook wel dood.
Maar ik moet het gewoon gaan vergeten maar hoe!
Ik sloot mijn ogen en liet een traan langs mijn wangen gaan. Ik veegde de traan snel weer weg en stapte uit mijn bed. Ik liep naar de spiegel en zag dat ik wallen had ik zuchtte en liep naar de gordijnen toe en trok ze open. '' Leah wakker worden je moet zo naar school!'' Ik rolde met mijn ogen. Ik liep naar de gang. '' Ja, Esmee ik weet het wel ik was allang wakker. Ik heb ook nog een wekker.'' Schreeuwde ik na beneden toe. Ik liep naar de badkamer en pakte mijn tandenborstel. Onder het tandenpoetsen dacht ik aan Edwin. Ik spoelde mijn mond en pakte de borstel. Toen ik mijn donkerbruin gekrulde haar begon te borstelen dacht ik aan Edwin, hoe hij met zijn hand door mijn haar heen ging. Er rolde een traan over mijn wang heen. Ik veegde de traan weg en maakte mezelf op. Ik liep terug naar mijn kamer waar ik de kledingkast open deed. En pakte een zwart truitje en een spijkerbroek eruit, ik trok het aan. Pakte mijn tas en liep naar beneden toe. ''Esmee, waar ligt mijn brood?'' Ik keek om mij heen. ''Gewoon in de koelkast waar het altijd ligt. Maar hoe gaat het nu met je?'' Esmee liep op mij af en keek me bezorgd aan. ''Gaat wel, eerst verlies ik mijn ouders en nu ook nog mijn vriend! Waarom is het leven zo oneerlijk.'' Ik liep naar de koelkast en pakte mijn brood eruit en deed dat in mijn tas. ''Leah, weet je zeker dat je naar school wilt?'' Ik knikte. Ik liep de deur uit naar school toe. Ik dacht even goed naar wat er gisteren allemaal was gebeurd. Maar ik moet door zetten. Zonder dat ik het wist liep ik tegen iemand op. ''Oh, sorry ik was er even niet bij. Ik dacht even ergens aan.'' Ik zag dat ik tegen een jongen aan was gelopen. ''Maakt niet uit. Kan iedereen gebeuren toch? '' Hij glimlachte naar mij. ''Ben je nieuw hier want ik heb je nog nooit eerder hier gezien?'' ''Ja, maar ik ben op zoek naar deze school.'' Hij wees de school aan. ''Loop maar met mij mee ik moet ook naar school precies dezelfde. Ik ben trouwens Leah.'' Ik stak mijn hand naar hem toe. ''Oke Leah ik ben Dave. '' Hij stak zijn hand naar mij toe. We liepen naar school toe. '' Welke lessen heb jij allemaal? '' Vroeg ik aan Dave. ''Nou ik heb zo eerst Engels, jij?'' Ik dacht even naar. ''Ook Engels. Dus volg mij maar, dan kom je ook niet te laat. Maar wat brengt jou eigenlijk hier?'' Ik keek Dave Nieuwsgierig aan. Hij stopte met lopen. ''Nou, mijn moeder is hier geboren daarom maar, mijn moeder leeft niet meer dus ik wou hier herinneringen ophalen. Maar ik hoorde dat er gisteren wat verschrikkelijks is gebeurd met een jongen en een meisje, weet jij wie dat waren?'' Ik keek hem aan en begon te huilen. ''Ik was dat meisje, hij was mijn vriend ik zag hem gewoon dood gaan.'' Ik begon nog harde te huilen. Hij sloeg een arm om mij heen. En veegde mijn tranen weg. ''Rustig maar, het komt goed. Maar als ik vragen mag, hoe is hij gestorven? '' Ik keek hem aan. Waarom wilt hij het in hemelsnaam weten. Dacht ik. ''Nou ik hoorde geschreeuw en ik draaide mij om en in een lag hij daar. Met een wond in zijn nek. Ze zeggen dat het gewoon een wild dier is geweest. Ik geloof het gewoon niet het kan niet!'' Ik keek Dave aan. Maar hij draaide weg met zijn hoofd. ''Ze liegen zekers. Wat een vuile.... Daar kan ik dus zo boos om worden.'' Het begon in eens te sneeuwen. Ik keek naar boven toe. ''Ze zullen het nooit leren. Toen mijn ouders overleden logen ze ook al. Maar zullen we maar is door lopen voor wij sneeuwpoppen worden?'' Dave knikte en hij liep met mij mee. Eenmaal op school aangekomen kwam Jessica op me afgelopen. ''He Leah gaat het een beetje met je?'' Ik knikte en liep door. Dave kwam achter mij aangelopen. ''Het gaat niet he? Zeg het maar gewoon eerlijk, mij kan je echt vertrouwen.'' Ik begon te huilen. Ik keek hem aan. ''Het gaat inderdaad niet maar ik wil mij gewoon sterk voelen tegen over anderen. En niet dat ze mij zielig gaan vinden.'' Ik veegde mijn tranen weg en liep naar de wc's toe. Ik zuchtte, en maakte mezelf opnieuw op. Ik maakte mijn tas los en zocht na mijn Ipod. Ik had hem eindelijk gevonden en zocht een vrolijk liedje, en deed mijn oortjes in. Ik liep de wc's weer uit. ''Leah, wacht even.'' Ik keek om. ''Je zou mij nog naar het juiste lokaal wijzen.'' Ik keek Dave even aan en het schoot me te binnen. ''Oja, volg mij maar gewoon. Ik dacht er gewoon even niet meer aan door al die toestand.'' Dave volgende mij en we liepen samen na het lokaal toe. ''Ik snap je, maar ik wou je wat vragen. Wil jij misschien met mij mee naar het schoolbal?'' Dave keek mij blozend aan. Ik moest even goed na denken. Zou ik nu wel moeten gaan of niet. ''Laat ik maar gaan. Ik moet eigenlijk gewoon plezier gaan maken en niet de hele tijd aan Edwin denken dat is slecht voor mij.'' De bel ging en ik glimlachte na Dave. ''Afgesproken, ik haal je vanavond wel op. Zes uur vroeg genoeg?'' Ik knikte en liep het lokaal binnen. Ik ging bij de het raam zitten. Dave kwam langs mij zitten. ''Mag wel toch? Als ik weg moet moet je het zeggen he.'' Ik keek hem aan. ''Ja waarom niet?'' Jessica kwam binnen gelopen en keek mij raar aan. Ze kwam naar ons toe. ''He wie is die knappe jonge naast je?'' Ze keek hem aan. ''Nou, dat is Dave, hij is nieuw hier en wist nog niet waar alle lokalen waren dus, we hebben hetzelfde rooster dan komt het wel goed.'' Ik glimlachte naar Dave. ''Ooh, ik ben trouwes Jessica. Maar ga je trouwens nog naar het bal vanavond?'' Vroeg Jessica nieuwsgierig aan mij. ''Moet ik daar antwoord op geven? Nou wat denk je?'' Ik begon te lachen. ''Ja dus, en wie is de gelukkige dan.'' Ik keek Dave aan. ''Ooh, ik weet genoeg. De rest kwam binnen stormen. Ze keken mij allemaal aan en condoleerde mij. Was het nou nieuwsgierigheid of wat het echt medelijden hebben? Ik keek Dave aan. Hij glimlachte naar mij. ''Ze zijn nieuwsgierig.''Fluisterde Dave. Ik keek hem raar aan. Hoe kan hij dit weten? ''Hoe weet jij dit?''Fluisterde ik terug. ''Nou, het lijkt me wel logisch ben nieuw hier en ik zit gelijk naast iemand. '' De les was begonnen. Jessica keek naar mij en knipoogde. Ik hoorde mijn mobiel trillen en was zo nieuwsgierig om toch te kijken.
He,Dave is echt een lekkerding.
Zou hij al een vriendin hebben?
Vraag het is voor mij.
XxJessica
Ik keek Dave aan en toen Jessica weer. Ik liet Dave het smsje lezen en hij begon bijna te lachen maar kon zijn lach nog net inhouden. ''Sms maar terug dat ik allang een oogje op iemand heb.'' Fluisterde Dave.
Haii, Dave heeft al een oogje op iemand.
Dus je hebt pech denk ik.
Xx Leah
De bel ging en we liepen naar de volgende les. ''Op wie heb je een oogje dan? Nu maak je mij wel een beetje nieuwsgierig. Ken ik haar? Zit ze hier op school?'' Dave moest lachen. ''Ja je kent haar, en ja ze zit hier op school. Maar het is niet Jessica.'' Ik dacht even goed na. Maar ik kwam er niet uit. ''Euhmm, wie is het nou!'' We liepen de volgende lokaal naar binnen. ''Zeg ik niet, gelukkig is dit het laatste uurtje en ben ik van je gezeur af van wie is het nou je ziet het vanzelf wel.'' Ik keek teleurstellend naar hem. Waarom vertelt hij het me niet gewoon. ''Oke, ik hou al op. Maar zie ik je vanavond dan?'' Dave knikte. De les was afgelopen en Dave liep met mij mee. ''Nou tot vanavond dan maar he een uur of 6 toch?'' Ik knikte en liep naar mijn auto toe. Ik startte de auto en zette de radio aan en reed naar huis toe. Ik stapte uit de auto maar ik zag dat de deur los stond. Ik belde Dave op. ''Dave, kun je nu naar mijn huis toe komen? De deur staat los en ik durf niet naar binnen. '' ''Ik kom er aan.'' Ik hing op. Dave was er binnen een paar minuten en liep voorzichtig naar binnen. Ik liep achter Dave aan en zag dat het een ravage was. ''Wat is hier in hemelsnaam gebeurd.'' Ik keek rond, de tafel was om gegooid, overal lag papier op de grond. ''Ik denk dat mensen wat van je willen. Want alle dure dingen staan er nog.'' Ik keek Dave bang aan. Ik keek nog is goed rond en zag in eens een briefje liggen. Ik liep erop af. ''Dave.. ik denk dat hier op staat wie of wat dit is geweest.'' Ik haalde het briefje omhoog en vouwde het open.
Dear Leah,
Je zou wel denken wat een rommeltje.
Maar wij zijn naar wat op zoek, en jij hebt het.
Je zult ons nog een keer terug verwachten
x T.G. en de groep.
''Wie is T.G? Dave ken jij ze wat moeten ze van mij?'' Rebecca kwam binnen gelopen. Ik stopte het briefje weg. ''Wat is hier aan de hand! Leah heb jij hier mee te maken en wie heb je in hemelsnaam bij je!'' Rebecca keek mij met open mond aan. ''Nee, ik kwam thuis en de deur stond open en toen kwam jij thuis en dit is trouwens Dave, hij is als eerste naar binnen gegaan ik durfde niet.
